Το "Κατ' εξακολούθηση" το πέρασα στην αρχή για μυθιστόρημα. Ήταν μικρό και είπα να το διαβάσω τη μεγαλοβδομάδα. Αλλά προς έκπληξή μου δεν ήταν μυθιστόρημα. Και η έκπληξη ήταν ευχάριστη για διάφορους λόγους στους οποίους θα αναφερθώ παρακάτω.
Το διάβασα μέσα σε ένα πρωινό και ήταν σα να έκανα κουβέντα με το συγγραφέα μπροστά από ένα φλιτζάνι καφέ (η αλήθεια είναι ότι εκείνος μιλούσε περισσότερο...). Συνειδητοποίησα λοιπόν ακόμα μια φορά το "ωραίο" με τα βιβλία: "άλλος κάθεται και ερευνά, γράφει και κοπιάζει να τα ολοκληρώσει, κι άλλος επωφελείται απ' την πνευματική αυτή προσπάθεια χωρίς ουσιαστικά να κουνήσει το δαχτυλάκι του παρά μόνο για να γυρίσει τις σελίδες"
Ο Μάρκαρης στο συγκεκριμένο βιβλίο καταγίνεται με ένα σωρό θέματα ταξινομώντας τα σε τέσσερις θεματικούς κύκλους. Αρχίζει με το μυθιστορηματικό του έργο για το οποίο:
- σχολιάζει το χαρακτήρα, την εξέλιξη και τις τυχόν ομοιότητές του με τον ήρωα των μυθιστορημάτων του, τον Κώστα Χαρίτο. Για να το πετύχει αυτό, δίνει πολλά βιογραφικά στοιχεία: η περιγραφή της ζωής του στην Πόλη αλλά και τη Χάλκη έχει ένα συγκινητικό ενδιαφέρον. Εκεί κατάλαβα τη δυσκολία που πρέπει να αντιμετώπισε στο μυθιστόρημά του "Παλιά, πολύ παλιά" το οποίο διαδραματίζεται στην Πόλη.
- παραλληλίζει τον Κώστα Χαρίτο με αντίστοιχους διεθνείς αστυνομικούς ντετέκτιβς ξεκινώντας από την πολιτική ορθότητα (ή την απουσία πολιτικής ορθότητας) στη συμπεριφορά τους και φτάνοντας ως τις γαστριμαργικές τους συνήθειες (παρεμπιπτόντως τα γεμιστά είναι σπουδαίο φαγητό...).
Επιμέρους θέματα που προκύπτουν και συζητιούνται αφορούν στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στην Ευρώπη, στις διαφορές του ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, στην συμπάθειά του για τα "κέντρα" των πόλεων και την καχυποψία του για τα προάστια, στην εξέλιξη του αστυνομικού μυθιστορήματος, στην υπέρβαση των ορίων που οδηγούν τους ανθρώπους στο έγκλημα...
Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη δουλειά τού σεναριογράφου και τις δυσκολίες του επαγγέλματος αυτού στην Ελλάδα. Εκφράζει την εκτίμησή του προς τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και δίνει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για το προφίλ του σκηνοθέτη και την μεταξύ τους συνεργασία.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στην ιδιότητά του ως "ειδικός του Μπρεχτ", από την οποία ο ίδιος φαίνεται να κρατάει αποστάσεις παρά τη συστηματική του ενασχόληση με το μεγάλο Γερμανό συγγραφέα μέσω κυρίως μεταφράσεων.
Για το μεταφραστικό του έργο μιλά στο τέταρτο κεφάλαιο και εξηγεί τις δυσκολίες στη μετάφραση πολυεπίπεδων έργων και στην επιλογή του κατάλληλου γλωσσικού εργαλείου καθώς και για την εκμετάλλευση της μεταφραστικής παραγωγής παγκοσμίως. Με κρυφή περηφάνεια μιλάει για το "έργο ζωής" του, τη μετάφραση του "Φάουστ" του Γκαίτε.
Ο Μάρκαρης στο συγκεκριμένο βιβλίο καταγίνεται με ένα σωρό θέματα ταξινομώντας τα σε τέσσερις θεματικούς κύκλους. Αρχίζει με το μυθιστορηματικό του έργο για το οποίο:
- σχολιάζει το χαρακτήρα, την εξέλιξη και τις τυχόν ομοιότητές του με τον ήρωα των μυθιστορημάτων του, τον Κώστα Χαρίτο. Για να το πετύχει αυτό, δίνει πολλά βιογραφικά στοιχεία: η περιγραφή της ζωής του στην Πόλη αλλά και τη Χάλκη έχει ένα συγκινητικό ενδιαφέρον. Εκεί κατάλαβα τη δυσκολία που πρέπει να αντιμετώπισε στο μυθιστόρημά του "Παλιά, πολύ παλιά" το οποίο διαδραματίζεται στην Πόλη.
- παραλληλίζει τον Κώστα Χαρίτο με αντίστοιχους διεθνείς αστυνομικούς ντετέκτιβς ξεκινώντας από την πολιτική ορθότητα (ή την απουσία πολιτικής ορθότητας) στη συμπεριφορά τους και φτάνοντας ως τις γαστριμαργικές τους συνήθειες (παρεμπιπτόντως τα γεμιστά είναι σπουδαίο φαγητό...).
Επιμέρους θέματα που προκύπτουν και συζητιούνται αφορούν στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στην Ευρώπη, στις διαφορές του ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, στην συμπάθειά του για τα "κέντρα" των πόλεων και την καχυποψία του για τα προάστια, στην εξέλιξη του αστυνομικού μυθιστορήματος, στην υπέρβαση των ορίων που οδηγούν τους ανθρώπους στο έγκλημα...
Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη δουλειά τού σεναριογράφου και τις δυσκολίες του επαγγέλματος αυτού στην Ελλάδα. Εκφράζει την εκτίμησή του προς τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και δίνει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για το προφίλ του σκηνοθέτη και την μεταξύ τους συνεργασία.
Στο τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στην ιδιότητά του ως "ειδικός του Μπρεχτ", από την οποία ο ίδιος φαίνεται να κρατάει αποστάσεις παρά τη συστηματική του ενασχόληση με το μεγάλο Γερμανό συγγραφέα μέσω κυρίως μεταφράσεων.
Για το μεταφραστικό του έργο μιλά στο τέταρτο κεφάλαιο και εξηγεί τις δυσκολίες στη μετάφραση πολυεπίπεδων έργων και στην επιλογή του κατάλληλου γλωσσικού εργαλείου καθώς και για την εκμετάλλευση της μεταφραστικής παραγωγής παγκοσμίως. Με κρυφή περηφάνεια μιλάει για το "έργο ζωής" του, τη μετάφραση του "Φάουστ" του Γκαίτε.
Το "Κατ' εξακολούθηση" σε κάνει να συμπαθήσεις το Μάρκαρη. Είναι η απλότητά του; Είναι το γεγονός ότι παρά την διεθνή επιτυχία και τις σπουδαίες συνεργασίες παραμένει προσγειωμένος; Είναι που ήθελε κόρη αντί γιο; Δεν ξέρω ποιο απ' όλα.
Το βιβλίο συνοδεύεται από παλιές και νεώτερες φωτογραφίες του συγγραφέα και πρωτοεκδόθηκε το 2005 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το βιβλίο συνοδεύεται από παλιές και νεώτερες φωτογραφίες του συγγραφέα και πρωτοεκδόθηκε το 2005 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου