Πως μου είχε ξεφύγει ο Μάτεσις; αναρωτήθηκα μετά το διάβασμα του "Πάντα καλά". Είχα πολύ καιρό να γελάσω διαβάζοντας ένα βιβλίο. Γιατί στο "Πάντα Καλά" γελάς με την καρδιά σου... Και κλαις. Και σου λείπει αυτό που μόλις διάβασες και θες να το ξαναδιαβάσεις. Ο Μάτεσις σε κάνει μέλος της συμμορίας των ηρώων του γιατί οι ίδιοι οι ήρωές του είναι τόσο καθημερινοί και ανθρώπινοι. Τελειώνοντας το βιβλίο νιώθεις ένας απ'αυτούς, μέλος της ιδιότυπης "οικογένειάς" τους.
Ο συγγραφέας περιγράφει το μυθιστόρημά του ως αισθηματικό και όντως είναι και αισθηματικό. Πριν απ'όλα όμως είναι κοινωνικό γιατί φωτογραφίζει την κοινωνία της Ελλάδας του '80. Ετσι τη θυμάμαι εγώ τουλάχιστον...
Η υπόθεση:
Σε μια μικροαστική γειτονιά της Αθήνας ζουν μια χούφτα άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, που ζουν τον έρωτα, την απογοήτευση, την ελπίδα και το τέλος με κάθε πόρο του δέρματός τους. Η ζωή φέρνει ανατροπές, τους παίζει χοντρά παιχνίδια αλλά εκείνες φαίνεται να την παλεύουν στα ίσια.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Μάτεσις είναι η γλώσσα του δρόμου με την καλή έννοια. Μικρές προτάσεις, αρκετή απολαυστική αργκώ που παράγει άφθονο χιούμορ.
Οι χαρακτήρες είναι τόσο συνηθισμένοι με μια πρώτη ματιά και τόσο μοναδικοί σε δεύτερη ανάγνωση.
Ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας του βιβλίου είναι σαφώς η Αρσενία. Πενηντάρα καφετζού, γνωρίζει τον έρωτα δυο φορές στη ζωή της, την πρώτη "χηρεύει" στα 34 της χωρίς να έχει προηγουμένως παντρευτεί και τη δεύτερη ερωτεύεται στα 50 της έναν άνδρα 30 χρόνια μικρότερο, εκείνος την απατάει με μια μικρότερή της γυναίκα, εκείνη συνειδητοποιεί ότι είναι έγκυος στο παιδί του και αποφασίζει να το κρατήσει. Το μεγαλείο της Αρσενίας είναι ότι ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες δεν κάμπτεται παρά τον πόνο της εγκατάλειψης, θεωρεί τον εαυτό της "τυχερό" για όσα της συνέβησαν και δείχνει να συνεχίζει τη ζωή της καλώντας για καφέ τον γείτονα που μένει απέναντί της...
Τι μένει από αυτό το βιβλίο:
- Τα λόγια του Βασίλη στην Αρσενία για το θάνατο:
"Όταν πας εκεί πάνω, θα χτυπήσεις την πόρτα, και δεν θα σου ανοίγουν. Θα χτυπάς, κανείς, ψυχή. Τότε σπρώχνεις την πόρτα. Και θα δεις πως είναι ξεκλείδωτη, άδικα χτύπαγες. Και <<μέσα>> δεν θα είναι κανείς. Δεν θα υπάρχει κανείς εκεί πάνω, Αρσενία. Ούτε εσύ. Και αν περιμένεις, θα περιμένεις άδικα. Ούτε εγώ θα έρθω. Όλοι εδώ στη γη θα μείνουμε. Ο,τι ζήσεις, ό,τι χαρείς, είναι εδώ κάτω. Μόνο."
- η αλληλεγγύη
Η αλληλεγγύη των μελών της γειτονιάς στα δύσκολα, πχ. στην αρρώστια της Κεβής.
- η αποδοχή του άλλου όπως είναι με τα κουσούρια του (ζευγάρι Βασιλεία-Γιάγκος)
Με αυτή τη στάση ζωής γίνεται ο ανθρώπινος βίος πιο υποφερτός και αποκτά νόημα η καθημερινή προσπάθεια.
Το βιβλίο εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου