Επικίνδυνες Μαγειρικές του Ανδρέα Στάικου

Οι "Επικίνδυνες Μαγειρικές" είναι ένα αληθινά μικρό και χαριτωμένο, μινιόν κατά τους Γάλλους, μυθιστόρημα (ο Στάικος έχει μεγάλη μεταφραστική εμπειρία με Γάλλους κλασσικούς). Εντυπωσιάζει το εξώφυλλό του καθώς και οι 34 εξαιρετικά γραμμένες συνταγές που περιλαμβάνονται και ενσωματώνονται με επιτυχία στην πλοκή του έργου.

Η υπόθεση:

Ο Δαμοκλής και ο Δημήτρης είναι ερωτευμένοι με την ίδια γυναίκα, τη Νανά, η οποία δηλώνει παντρεμένη με άλλον τρίτο.  Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούν, αλλά και που απαιτεί η ίδια η κυρία, για να εντείνουν την ερωτική της επιθυμία, είναι η μαγειρική.  Φτιάχνουν συνήθως απλά, παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας με περισσή όμως προσπάθεια και μεράκι και τα προσφέρουν στην κοινή ερωμένη τους με στόχο να τη φέρουν στο σημείο της μέθεξης.

Κατά τη γνώμη μου το κέντρο βάρους του βιβλίου δεν αφορά στη μαγειρική, αν και τη νιώθει κανείς πανταχού παρούσα. Με κίνδυνο να αποκαλύψω το τέλος της ιστορίας, έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο μιλά για τον αιώνιο αγώνα του άνδρα να κατακτήσει τη γυναίκα, με δεδομένο ότι το ερωτικό παιχνίδι το ορίζει η ίδια η γυναίκα.  Οι άνδρες φαίνεται να παραμένουν "μαριονέτες" που άγονται και φέρονται όπως τα έντομα γύρω απ' το φως.  Η γυναίκα, λοιπόν, αυτό το "άπιαστο" πλάσμα ζητάει "διόδια".  Άλλες ζητούν ασφάλεια οικονομική, άλλες συναισθηματική κάλυψη κτλ... Η Νανά ζητά, μεταξύ άλλων, καλομαγειρεμένο φαγάκι!  Αν και σε όλη τη διάρκεια της διήγησης δίνει την εντύπωση ενός εγωπαθούς και αδιάφορου πλάσματος, στο τέλος δείχνει το αληθινό της πρόσωπο: μια ιέρεια του έρωτα και της απόλαυσης, με δυο λέξεις: το "αιώνιο" θηλυκό. 

Τι συνέβη στη Νανά και έβαλε τέλος στις σχέσεις της με το Δαμοκλή και το Δημήτρη; Προφανώς της χάλασαν το παιχνίδι αυτοί οι δύο μαθαίνοντας ο ένας για την ύπαρξη του άλλου.  Δεν πιστεύω ούτε λεπτό ότι η Νανά θα παντρευτεί, όπως δηλώνει, γιατί απλούστατα δεν είναι τέτοιος τύπος. Είναι ντόμπρα συναισθηματικά και δεν κρύβεται.  Οι δύο κύριοι απλά παίξανε και χάσανε...

Εκδόθηκε το 2002 από τις εκδόσεις Άγρα.  Μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες. Το 2010 κυκλοφόρησε σε ταινία με σκηνοθέτη τον Β. Τσελεμέγκο και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τους ηθοποιούς Κ. Μαρκουλάκη, Γ. Χωραφά και Κ. Ζυγούλη.

Ενα αστέρι που το έλεγαν Χένρι του Ρόντυ Ντόυλ

Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα που μιλάει για τον Ιρλανδικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.  Ο Ντόυλ είναι ακριβολόγος, εμμένει στη λεπτομέρεια ενώ οι σκηνές και οι χαρακτήρες που περιγράφει είναι έντονοι και ζωντανοί χωρίς μελοδραματισμούς.  Πρόκειται για την εξιστόρηση ενός κομματιού της ευρωπαϊκής ιστορίας που δεν είναι ευρύτερα γνωστό μιας που εξελίσσεται γύρω στο 1916.  Είναι η εποχή που ιδρύεται ο ΙΡΑ, η δράση του οποίου θα απασχολήσει την Μεγάλη Βρετανία τις επόμενες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Αντιγράφω το κατατοπιστικό οπισθόφυλλο:

Ο Χένρι Σμαρτ γεννιέται σε μια άθλια φτωχογειτονιά του Δουβλίνου.  Στα δεκατέσσερά του χρόνια, έχοντας χάσει με τρόπο μυθιστορηματικό τους γονείς του, γίνεται επαναστάτης και συμμετέχει στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ιρλανδίας.  Παρά την τραγική έκβασή του ο Χένρι, ζωντανός θρύλος πια, συνεχίζει τη δική του σκληρή και περιπετειώδη πορεία, πρωταγωνιστώντας πλάι στα μεγάλα ονόματα του τόπου του. 

Το θέμα του βιβλίου είναι σοβαρό, βαρύ, ιερό θα λέγαμε, αλλά ο Ντόυλ δε χάνει το χιούμορ του.  Με ύφος πρωτότυπο, περιεκτικό, κοφτό, ρεαλιστικό και ολοζώντανο, δημιουργεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο, σκιαγραφώντας και σαρκάζοντας παράλληλα τις εθνικές αδυναμίες των συμπατριωτών του.

Συναρπαστικό χρονικό της πιο ταραγμένης περιόδου της ιρλανδικής ιστορίας αλλά και στοχαστικό, απολαυστικό μυθιστόρημα.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Ρόντυ Ντόυλ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1958. Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "The commitments", που κυκλοφόρησε το 1987 έγινε δεκτό με μεγάλο ενδιαφέρον και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1991, ο σκηνοθέτης Άλαν Πάρκερ υπέγραψε την πολύ επιτυχημένη κινηματογραφική του εκδοχή.  Ταινία έγινε και το επόμενο βιβλίο του "The Snapper" (1990), από τον Στήβεν Φρήαρς (ελληνικός τίτλος , "Το πιτσιρίκι").  Αυτό το βιβλίο, ήταν υποψήφιο για το σημαντικότερο βραβείο πεζογραφίας της Αγγλίας - το Booker - το οποίο όμως απέσπασε τελικά για το τέταρτο βιβλίο του, το "Πάντυ Κλαρκ, Χα Χα Χα".  

Το "Ένα αστέρι που το έλεγαν Χένρι" εκδόθηκε το 2000 από τις εκδόσεις Νεφέλη σε μετάφραση Έλλης Εμκε. Έχει λάβει το βραβείο Booker 1993.

Τίτλος πρωτοτύπου: "A star called Henry" by Roddy Doyle